Stoppen met bevestiging zoeken bij anderen is voor sommigen heel lastig. Heb je jezelf weleens afgevraagd of je het ‘ bevestiging zoeken-spelletje speelt? Het constant maar op zoek zijn naar externe validatie?
Wij mensen zijn sociale diertjes. We passen ons gedrag vaak direct aan op feedback die we vanuit onze omgeving ontvangen. Aan de hand van de feedback die we van onze omstanders ontvangen, passen we ons vaak direct aan. Dit is iets wat we meestal onbewust doen. In deze blog leggen we je uit waarom het extern bevestiging zoeken, onwenselijk is.
Bevestiging zoeken
Allereerst een kleine disclaimer, want niet iedereen maakt er zich er in dezelfde mate schuldig aan. Het verschilt per persoon hoe gevoelig we zijn voor het krijgen van bevestiging van anderen. Sommige mensen hebben het bevestiging zoeken tot hun dagelijks beroep gemaakt en anderen houden zich er helemaal niet mee bezig. Ik zelf ben zeker geen lid van die laatste club; ik zou zelf wensen dat het stoppen met bevestiging zoeken makkelijker voor me zou zijn.
Stoppen met bevestiging zoeken, niemand is met jou bezig!
Wist je dat eigenlijk niemand met jou bezig is, alleen als je radicaal faalt of ineens enorm succes zou behalen. Alleen dan zullen anderen de aandacht op jou richten om 3 seconden later zich vervolgens weer op hun eigen leven te richten. Bevrijdende gedachte toch? Je kunt dus gewoon doen wat je wil, nobody cares. Maar waarom houden we onszelf, inclusief ikzelf er dan toch zo mee bezig? Snap jij het nog?
Vooral als content maker, worstel ik vaak met het vinden van de juiste balans tussen: wat vindt mijn publiek leuk om te zien en wat vind ik zelf leuk om te maken?
Een persoonlijk voorbeeld daarvan is dat ik intens geniet van het schieten van landschap foto’s voor op onze Instagram. Ik ben geen groot fan van zelf op foto’s staan. Dit is het dilemma: foto’s waar mensen op staan doen het beter op Instagram dan foto’s van landschappen. Wil je wat grappigs zien? Kijk eens naar deze foto. We hadden het op het moment van het maken van deze foto over dit dilemma en hadden daar een discussie over. Ik pakte op een gegeven moment mijn telefoon, zette ‘m in selfie-stand en zei: ‘Kijk, dit moeten we meer doen, dat werkt’. De schijn van social media: het lijkt zo’n gezellig plaatje, terwijl we achter de schermen midden in een heftige discussie verwikkeld zaten.
Zit jij in je gouden gevangenis?
ik kreeg in de gaten dat daar mijn interne strijd begon. Een goede vriend had daar wel wat zinnigs over te zeggen. Hij zei: ‘Als je blijft doen wat je publiek leuk vindt in plaats van te doen wat jijzelf leuk vindt, dan bouw je een gouden gevangenis voor jezelf waar het lastig uit ontsnappen is’. Ik heb daar niks verder aan toe te voegen.
Toch blijf ik me afvragen: waarom stop ik niet gewoon met het zoeken naar bevestiging? Wat haal ik er nou eigenlijk uit? Ik merkte dat wanneer ik me vroeger onzeker voelde, ik de bevestiging ging zoeken bij mensen die het goed voor elkaar hebben. Als zij dan reageerden, voelde ik me weer even waardig. Ik kreeg een shot dopamine en voelde me heerlijk voor een minuut. Je begrijpt dat ik van sommigen (in de meeste gevallen) geen reactie ontving. Dit ging altijd gepaard met gevoelens van me ‘niet goed genoeg’ voelen en aanverwante negatieve gedachtes. Deze gevoelens namen mij altijd langer in bezit dan dat ik kon genieten van het shot dopamine als ik wél een reactie kreeg. Je kan dus stellen dat dit ongebalanceerd toxisch gedrag was.
‘Een leeuw houdt zich niet bezig met de mening van schapen’
Game of Thrones auteur George R.R. Martin zei hierover: ‘Een leeuw houdt zich niet bezig met de mening van schapen’. Als je het mij vraagt zit er teveel testosteron in die boodschap, maar de kern is zeker waar.
Hoe groei je nou van een bang katje naar een zelfverzekerde leeuw? Ik denk dat ik het antwoord gevonden heb: ga je gewoon gedragen als een leeuw. De vraag is uiteraard: hoe doe je dat dan? Hoe word je minder onzeker? Hoe kun je ervoor zorgen dat je minder bevestiging van de buitenwereld nodig hebt? Mijn antwoord: door de bevestiging binnen in jezelf te vinden.
Vind het in jouw binnenwereld
In plaats van je te richten op de validatie van de ‘grote vissen’, richt je je dus op jezelf. Je stemt even af op je binnenwereld in stilte en loopt even na of de keuzes die je maakt bij je passen en of de negatieve gedachtes die je soms over jezelf hebt, eigenlijk wel kloppen. Keuzes die bij jou passen zullen jou altijd goed laten voelen in het huidige moment. Keuzes die niet bij jou passen, houden je een toekomstige worst voor: ‘Als ik deze keuze maak en dit bereik dan voel ik me later vast beter.’ Niet dus.. je moet je er nu al beter door voelen. Eigenlijk is het zo simpel, maar toch vaak moeilijk in de praktijk te brengen. Kom je erachter dat je vaak van die keuzes met gunstig toekomst perspectief maakt? Stop daar dan mee.
Omgaan met negatieve gedachtes
Hetzelfde geldt voor je gedachtes, soms kunnen deze je compleet overnemen. Merk je dat je met bepaalde gedachtes blijft lopen, ga dan eens kort met die gedachte naar binnen. Ga bij jezelf na, klopt deze gedachte eigenlijk wel? Vaak zal je er dan achter komen, dat je mind weer een loopje met je heeft proberen te nemen en dat je je daardoor liet meeslepen. Dit besef zal je vervolgens helpen om die gedachte naast je te kunnen neer leggen.
Authenticiteit? Ja, natuurlijk!
Het gevolg van het inchecken met je binnenwereld op deze wijze, is dat jij je altijd authentieker gaat gedragen. Je maakt keuzes die bij je passen, deze gaan je goed af en daarmee bereik je ook altijd de resultaten die je voor ogen hebt, terwijl het daar dus helemaal niet om draait. Je maakt de keuzes niet met het oog op een te behalen resultaat, maar simpelweg omdat deze keuzes je je gewoon goed doen laten voelen. Je hoofd wordt hierdoor leger, waardoor je ook rustiger en kalmer bent. Je hele staat van zijn gaat dus zelfvertrouwen ademen. Dit valt de grote vissen ook op. Naast dat je de interne bevestiging van jezelf krijgt, zal je deze ook opeens van anderen krijgen. Dus van diegenen waar je voorheen zo naarstig de bevestiging van zocht. De grap is dat je het dan eigenlijk helemaal niet meer nodig hebt.
‘Wat jij zoekt, zoekt jou’.
Dit doet me denken aan Rumi, een van de belangrijkste Perzische poëten uit de Middeleeuwen, die destijds en nog steeds als levenscoach beschouwd werd. Een van zijn bekende uitspraken is: ‘Wat jij zoekt, zoekt jou’.
Vele stilte retraites, meditaties, boeken en meditaties hebben me geholpen de interne strijd te beperken. Ik zeg expres ‘beperken’, want het blijft toch het aard van het beestje om af en toe die bevestiging te willen krijgen. Het is in ieder geval gelukkig zeer afgenomen. Mocht ik merken dat ik mezelf weer eens voorbij ga, dan ga ik meestal even mediteren. Hiermee stem ik echt even volledig af op mijn binnenwereld en zal ik dit gedrag niet voortzetten.
De wijsheid die Viktor Frankl deelt in zijn boek ‘Man’s Search for Meaning’, sluit hier mooi bij aan:
‘Luister naar wat jouw onderbewuste je vertelt om te doen en ga daar mee aan slag naar beste geweten. Op de lange termijn, ik herhaal op de lange termijn, zal je succes hebben omdat je vergeten bent je daarmee bezig te houden.’
Dank u wel voor uw wijze woorden Meneer Frankl.
